คนไทยใฝ่รู้
คนไทยในประเทศสหรัฐอเมริกา นับว่า เป็นกลุ่มคนไทยที่มีความสนใจในกิจการบ้านเมืองอย่างจริงจังกลุมหนึ่ง นับตั้งแต่ปี 2548 เป็นต้นมา คนไทยในอเมริกานอกจากมีความสนใจในกิจการบ้านเมืองมากแล้ว ยังมีส่วนร่วมในด้านความเคลื่อนไหวทางการเมืองสูง
พูดถึงเสรีภาพของคนไทยในอเมริกาอีกเล่า ก็มีอย่างเหลือเฟือมากมาย คือสามารถตั้งกลุ่มการเมืองของตนเอง หรือ สังกัดกลุ่มการเมืองที่เคลื่อนไหวอยู่แล้วเพื่อให้การเคลื่อนไหวเข้มแข็งและทรงพลังยิ่งขึ้น
จึงเห็นได้ว่า เมื่อรัฐประหารในประเทศไทยแต่ละครั้ง ประเทศสหรัฐอเมริกาจึงเป็นที่พำนักอย่างอบอุ่นของบรรดาแกนนำทางการเมืองที่ทัศนคติไม่ตรงกันกับกลุ่มคณะผู้ทำรัฐประหาร ซึ่งมักจะกวาดล้างผู้เห็นต่างกับตนให้ไปปรับทัศนคติเสียใหม่หรือไม่ก็เจอคดีต่างๆ ที่ถูกเร่งรัดให้เร็วขึ้นมาอย่างยากแก่การหลีกเลี่ยง
ในภาวะของการประกาศกฎอัยการศึกแม้คนไทยที่เห็นด้วยกับการรัฐประหารเองก็ถูกจำกัดในด้านเสรีภาพในการแสดงออกทางการเมืองผ่านประกาศของคณะรัฐประหารที่ว่าด้วยเรื่องห้ามการชุมนุมเกินห้าคน
การรัฐประหารผ่านไปแล้วเกือบปี คณะรัฐประหารยังคงทำกิจการที่เรียกว่า เดินหน้าประเทศไทย เพื่อคืนความสุขให้กับคนไทย แม้คนไทยส่วนใหญ่จะไม่ค่อยสุขนักกับการรัฐประหารในวันนี้ แต่ต้องยอมรับโดยไม่มีทางบ่ายเบี่ยง เพราะชีวิตบางส่วนมีความสุขสะดวกสบายในการเดินทางสัญจรไปมาทั้งในเขตเมืองหลวงและในเขตชนบทอย่างเห็นได้ชัด
บรรดาเส้นทางต่างๆ ที่เคยได้รับการขัดขวางจากนักเคลื่อนไหวทางการเมืองเพื่อบีบบังคับฝ่ายตรงกันข้ามให้ทำตามข้อเรียกร้องของตน ได้หายสาบสูญไปไม่ปรากฏให้เห็นอีกเป็นเวลาร่วมปีแล้ว
กล่าวสำหรับรัฐบาลที่มีผู้นำคนเดียวกันกับผู้นำในการทำรัฐประหารในขณะนี้ ย่อมมีความสะดวกในการดำเนินรัฐกิจต่างๆ อย่างมั่นคง เรื่องราวต่างๆ ที่เคยล่าช้าก็กลับกลาย
เป็นความรวดเร็วไปอย่างน่ามหัศจรรย์
เรื่องคุณวีระ สมความคิด นักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยต้องไปติดคุกที่ประเทศเขมร เพราะยืนยันว่า แผ่นดินแถวชายแดนหนองจานถูกเขมรล่วงล้ำอธิปไตย หรือไทยเสียดินแดนแถบนั้นให้เขมรไปเป็นเวลาไม่ต่ำกว่าสิบปีที่ผ่านมา ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งสองชุดก่อนมีการรัฐประหาร พยายามประสานงานให้ทางการเขมรปล่อยตัว แต่ไม่สำเร็จ
แต่พอมีการรัฐประหารเวลาผ่านไปไม่เกินหนึ่งเดือน คุณวีระ สมความคิด ได้รับการปล่อยตัวชนิดตั้งตัวแทบไม่ทันเพราะคำสั่งปล่อยตัวมาอย่างรวดเร็วชนิดที่ไม่มีการระแคะระคายมาก่อน
สมัยที่คุณวีระ สมความคิด ยังอยู่ในเรือนจำประเทศเขมร เวลาเพื่อนๆ จากอเมริกาหรือประเทศไทยไปเยี่ยมเยือนก็มักจะบอกเสมอๆ ว่า หากวันใดได้รับอิสรภาพจะเดินทางไปเยี่ยมในประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อขอบใจในการที่เพื่อนๆ ได้ให้กำลังใจพร้อมทั้งปัจจัยเล็กๆ น้อยๆ ไว้ใช้จ่ายยามที่ต้องอยู่ในเรือยจำต่างแดนโดยมิรู้ชตากรรมว่า เมื่อไรจะได้รับอิสรภาพ
ครั้นคุณวีระ สมความคิดได้รับอิสรภาพแล้วจึงได้เดินทางมาเยือนเพื่อนๆ ที่พำนักทำมาหากินอยู่ในรัฐต่างๆ แล้วเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้แก่เพื่อนๆ ที่คิดถึงทางนี้ได้ฟัง
เมื่อวันศุกร์ที่ 20 มีนาคม 2558 เมื่ออาตมาเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองไทยเพื่อนๆคุณวีระ สมความคิดได้จัดพบปะสนทนาที่วัดพุทธปัญญา เมืองโพโมน่า ตั้งแต่เวลา บ่ายห้าโมงเย็นถึงสี่ทุ่มกว่าๆ จึงได้แยกทางกันกลับเคหสถานของตนๆ โดยแต่ละคนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ได้รับความรู้และข้อมูลข่าวสารที่ต้องการทราบอย่างอิ่มหนำสำราญไปตามๆ กัน
เช้าวันเสาร์ที่ 21 มีนาคม 2558 เพื่อนๆ ของคุณวีระ สมความคิดที่อยู่ทางมหานครลอสแอนเจลิส นัดพบคุณวีระ สมความคิด อีกครั้งหนึ่งก่อนเดินทางกลับประเทศไทยในช่วงค่ำ นับเป็นความกรุณาและมิตรภาพที่ทั้งคุณวีระ สมความคิดและญาติมิตรได้แสดงออกต่อกันอย่างอบอุ่นยิ่ง
หลังจากทำบุญตักบาตรและฟังธรรมเรียบร้อยแล้ว คุณวีระได้เริ่มสนทนาในประเด็นที่คนส่วนใหญ่อยากจะทราบ
คุณอรุณรัศมี อัมพุนันทน์ ได้ตั้งคำถามว่า เหตุใดคนอื่นๆ ที่เดินทางไปด้วยกันถูกทหารเขมรจับกุมแต่ได้รับการปล่อยตัวอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คุณวีระ และ คุณราตรี ต้องถูกจองจำในเรือนจำที่ประเทศเขมรร่วมสามปีครึ่ง
เรื่องนี้คุณวีระก็บอกว่า น่าจะเป็นเจตนาพิเศษของผู้มีอำนาจที่ทำให้สถานการณ์ออกมาเช่นนั้นด้วยเหตุจูงใจที่สลับซับซ้อนพอสมควรของผู้ที่มองว่า คุณวีระ เป็นเครื่องกีดขวางในการแสวงหาผลประโยชน์ของตนตามแนวชายแดน ซึ่งเชื่อมต่อไปถึงพื้นที่ทับซ้อนในอ่าวไทย
คุณอรุณรัศมี ถามต่อไปว่า ความเป็นอยู่ในเรือนจำเป็นอย่างไรบ้าง
คุณวีระตอบว่า ที่อยู่แคบๆ เป็นที่นอน นักโทษต้องอยู่ในห้องที่คับแคบนั้นไม่ต่ำกว่าวันละ 18 ชั่วโมง คุณวีระ ดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างไม่เครียดเพราะการเจริญภาวนาและเดินจงกรมทุกวัน จึงรักษาใจมิให้ขุ่นมัวเศร้าหมองเคร่งเครียดได้
ด้านอาหารการกินที่ทางเรือนจำจัดให้ ก็จัดแย่ๆๆ ชนิดที่ให้หมูกินมากกว่าจัดให้คนกิน โดยอาหารแต่ละมื้อมาจากการเก็บผักบุ้งจากบึงที่รับน้ำเสียและของเสียจากส้วมภายในเรือนจำ ที่ปล่อยของเสียและน้ำเสียโดยตรงลงไปโดยมิได้ผ่านการบำบัดน้ำเสีย ผักบุ้งจึงขึ้นอย่างงามด้วยปุ๋ยที่มาจากการถ่วยปฏิกูลจากชาวเรืนจำทั้งหลาย
ฟังดูแล้วผักบุ้งเหล่านั้นเป็นผักปลอดสารพิษอย่างแท้จริง แต่เมื่อกินผักบุ้งซึ่งนำ
มาแกงโดยไม่ต้องล้างทำความสะอาด เพียงแต่นำมาสับๆๆๆๆ แล้วใช้เท้าเขี่ยลงไปใน
กระทะใบใหญ่ ซึ่งได้นำปลาเน่าๆ สับใส่ลงไปก่อนแล้ว นักโทษที่ไม่มีเงินทองติดตัวต้องกัดฟันกินอาหารอันแสนจะสกปรกเหล่านั้นเข้าไปประทังความหิว แต่นักโทษหลายคนหนีความหิวได้ แต่ต้องเผชิญกับเชื้อโรคที่มาจากอาหารที่สกปรกเหล่านั้นจนป่วยไข้ไปตามๆ กัน คุณวีระจึงกล่าวขอบคุณเพื่อนๆ จากอเมริกาที่ได้ส่งเงินให้คุณแม่ได้ซื้ออาหารสดไปให้ได้ปรุงรับประทานภายในเรือนจำ ถึงกระนั้นเหตุปัจจัยที่อยู่ในสถานที่แย่ๆ เช่นนั้นทำให้อ่อนแอและสุขภาพแย่ปางตายเช่นกัน ยังโชคดีที่พยายามต่อสู้จนได้รับอนุญาตให้หมอจากประเทศไทยได้เข้าไปให้การตรวจและการให้ยาอย่างถูกกับโรคได้ทันจึงรอดมาได้
ส่วนผู้ที่ช่วยเหลือให้ออกก่อนกำหนดการตัดสินจำคุกเดิมที่ตัดสินจำคุกไว้แปดปีนั้น ก็ไม่แน่ใจว่า คือใครกันแน่ ที่พอจะคาดเดาได้ต้องมีนายฮุนเซ็นเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะแม้โดยตำแหน่งนายฮุนเซ็นจะเป็นนายกรัฐมนตรีฝ่ายบริหารแต่อำนาจและอิทธิพลอันสูงส่งของเขาทำให้ฝ่ายตุลาการสามารถกระทำการภายใต้การส่งสัญญาณของเขาได้ รวมถึงความพยายามของหัวหน้าคณะผู้รักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติได้ให้กระทรวงต่างประเทศไปประสานงานด้วย เมื่อเหตุปัจจัยถึงพร้อม คุณวีระจึงได้รับการปล่อยตัว
นอกจากคุณวีระ ได้เล่าประสบการณ์ติดคุกมาให้ฟังอย่างละเอียดแล้ว ยังได้สนทนาต่อถึงเรื่องพลังงานอย่างลึกซึ้ง ตลอดถึงความเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ล้ำลึกอันจะหาข้อมูลจากกระดานข่าวหรือหนังสือพิมพ์ทั่วไปมิได้เลย
กว่าการสนทนาจะยุติลงเวลาก็ผ่านไปถึง 16 นาฬิกากว่า คุณวีระ สมความคิด จึงกล่าวคำอำลาไปเตรียมตัวเดินทางไปประเทศไทยต่อไป ก่อนที่จะขึ้นรถ เสียงเพื่อนๆ ได้กล่าวว่า คุณวีระ มาเยี่ยมพวกเราอีกนะ แล้ววงสนทนาก็ปิดลงอย่างสมบูรณ์ ผู้ใฝ่รู้ทั้งหลายกลับบ้านไปด้วยใจที่อิ่มเอมไปด้วยข้อมูลข่าสารใหม่ๆ อย่างมากมาย
23 มีนาคม 2558
เวลา หนึ่งนาฬิกาสามสิบแปดนาที
วัดพุทธปัญญา
ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ
เจ้าอาวาสวัดพุทธปัญญาและวัดลอยฟ้า
