Monthly Archives: June 2015

104 ปีหลวงพ่อปัญญานันทะ

สืบเนื่องจากการเดินทางกลับประเทศไทยไปอบรมความรู้พระอุปัชฌาย์ระหว่างเดือนมกราคม-เดือนมีนาคม 2558 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสสนทนาถึงผลงานของหลวงพ่อปัญญานันทะที่โดดเด่นมาก คือการเป็นนักปาฐกถาธรรมระดับแนวหน้าของเมืองไทยจนถึงวันมรณภาพ นอกจากท่านได้สร้างถาวรวัตถุให้กับโรงเรียน โรงพยาบาล และมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงฆ์แห่งคณะสงฆ์ไทยอันเป็นที่ประจักษ์กันโดยทั่วไปแล้ว ท่านยังได้สร้างพระภิกษุนักบรรยายธรรมและนักปาฐกถาธรรมทั้งในกรุงและท้องถิ่นห่างไกลทั่วประเทศถึงยี่สิบรุ่นนับได้ร่วมสองพันกว่ารูป

เมื่อปรารภเรื่องนี้และได้ประชุมกันฟื้นฟูโครงการนี้ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เจ้าอาวาสวัดชลประทานรังสฤษฏ์ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี และแกนนำพระธรรมทายาทได้ฟื้นฟูโครงการนี้ขึ้นมาอย่างจริงจังแล้ว จึงนัดพบปะกันอีกครั้งในวันที่ 11 พฤษภาคม 2558 อันเป็นวันคล้ายวันชาตกาลครบ 104 ปี หลวงพ่อปัญญานันทะ ซึ่งเจ้าอาวาสและคณะสงฆ์วัดชลประทานฯ ตกลงกันเรียกวันดังกล่าวว่า วันปัญญานัาทะ ซึ่งจะได้จัดติดต่อกันไปทุกปี

อาตมาในฐานะศิษย์หลวงพ่อปัญญานันทะรูปหนึ่ง ได้รับการชักชวนจากท่านเจ้าอาวาสวัดชลประทานรังสฤษฏ์ และเพื่อนสหธรรมิกชาวธรรมทายาททุกรูปให้มาร่วมงานในครั้งนี้ด้วย แม้ระยะทางจะไกลกว่าท่านอื่นๆ ที่จะเดินทางมาประชุมกัน แต่ด้วยรักที่จะสืบสานงานของหลวงพ่อปัญญานันทะแล้ว แม้จะต้องเดินทางหลายหมื่นไมล์ก็เต็มใจ

เมื่อกลับมาถึงอเมริกาตั้งแต่วันที่ 20 มีนาคม 2558 ได้นำข่าวดีนี้มาปรารภญาติโยมสู่กันฟังแล้วถามเชิงออกความเห็นว่าจะเดินทางจากอเมริกาไปร่วมงานหลวงพ่อปัญญานันทะสามวันจะคุ้มค่าเครื่องบินไหม

ญาติโยมชาววัดพุทธปัญญาใจดีก็บอกว่า งานนี้ต้องไป ไม่ต้องเสียดายค่าตั๋วเพราะมีคุณค่ามากมายในหลายๆ เรื่อง อย่างน้อยแค่แสดงความกตัญญูกตเวทีแก่หลวงพ่อปัญญานันทะก็คุ้มค่าแล้ว ญาติโยมแสดงความเห็นแค่นั้นยังไม่พอ คุณโยมจำนรรจ์ คุณโยมอรไท คุณโยมจ๋า คุณโยมสวัสดิ์ คุณโยมวิไล คุณโยมพรทิพย์ ได้ร่วมกันบริจาคเงินจำนวนหนึ่ง มอบให้คุณโยมจุไร ซึ่งเป็นผู้อาสาสมัครซื้อตั๋วให้โดยรับเงื่อนไข จากสหายธรรมว่า หากเงินที่ร่วมลงขันกันไม่พอที่จะซื้อตั๋วก็ขอให้คุณโยมจุไรออกเงินไปจนครบ ซึ่งคุณโยมจุไรได้รับปากสหายธรรมและซื้อตั๋วของบริษัทการบินไทยมาถวายได้สำเร็จ ขออนุโมทนามา ณ โอกาสนี้

อาตมาออกเดินทางจากสนามบินลอสแอนเจลิสในวันที่ 4 พฤษภาคม 2558 เวลาตีหนึ่งกว่า ตรงไปยังเชียงใหม่วันที่ 5 พฤษภาคม 2558 เวลาบ่ายสองโมงกว่าๆ คุณโยมป้าแอ คุณโยมสารภี คุณโยมทวีและคุณโยมกริ่มกมล มารับที่สนามบินเชียงใหม่

เดินทางถึงวัดอุโมงค์ถิ่นพำนักเก่าแต่ก่อนมา มีความรู้สึกสบายใจว่าได้กลับมาบ้านอย่างแท้จริง เมื่อไปกราบเจ้าอาวาสแล้วก็ได้พักผ่อนหลับรวดเดียวถึงตีสามด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางไกลหมื่นกว่าไมล์

ตื่นเช้ามารู้สึกสดชื่นได้ฉันอาหารเช้าคือข้าวต้มสมุนไพรที่โปรดปราน โดยบอกให้คุณโยมทวีนำ ยอดมะรุมมาเจ็ดยอด ยอดผักบุ้งเจ็ดยอดและยอดตำลึงเจ็ดยอดมาต้มรวมกันกับข้าวกล้อง เป็นการทำความสะอาดลำใส้และอวัยวะภายในต่างๆ ได้เป็นอย่างดี มีญาติโยมมาสนทนาธรรมหลายคน ก็ได้ต้อนรับด้วยธรรมะอย่างเต็มที่ทุกคนทุกเวลา

พักที่วัดอุโมงค์จนถึงวันที่ 8 พฤษภาคม 2558 ฉันเพลแล้วภาคบ่ายได้เดินทางไปวัดชลประทานรังสฤษฏ์ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี ดร.พระมหาบุญนำ อคฺคธมฺโม เลขานุการวัดชลประทานรังสฤษฎ์ จัดที่พักให้ที่หอประชุมพรหมมังคลาจารย์ ได้สนทนากับพระธรรมทายาทบางรูปที่ล่วงหน้ามาก่อน

เช้าวันที่ 9 พฤษภาคม 2558 ตอนเช้า ได้พบสนทนาในวงอาหารเช้ากับท่านเจ้าอาวาส ดูท่าทางท่านดีใจที่อาตมาได้มาร่วมงานตามที่สัญญาไว้ ฉันเสร็จท่านได้นิมนต์ให้อบรมพระนวกะจนถึงเพล

ภาคบ่ายใช้เวลาสนทนากันทั่วๆ ไป ภาคค่ำพระธรรมทายาทเริ่มประชุมปรึกษา หารือวางแผนงานที่จะทำงานในวันรุ่งขึ้นด้วยการเปิดงานและเสวนาเรื่อง อุปสรรค ปัญหา ความก้าวหน้าและประสบการณ์ของพระธรรมทายาท

วันอาทิตย์ที่ 10 พฤษภาคม 2558 เวลา 9.30 น. สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ กรรมการมหาเถรสมาคม ได้เมตตามาเปิดงาน วันปัญญานันทะ ในวาระชาตกาล 104 ปี โดยแสดงปาฐกถาธรรมตามพระพุทธพจน์ที่ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นทายาทของธรรมเถิด อย่าเป็นทายาทของอามิสเลย

คำว่าทายาทแห่งธรรมคือ เป็นผู้รับมรดกธรรมอันสูงส่งขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยการเข้าถึงมรรคสี่ ผลสี่ นิพพานหนึ่ง

ส่วนคำว่า ทายาทแห่งอามิส คือ เป็นผู้รับมรดกวัตถุสิ่งของหรือลาภ ยศ สรรเสริญ และความสุข ความสะดวกสบายที่ได้มาจากการปฏิบัติธรรม หรือแม้แต่การสร้างวัตถุมงคลต่างๆ อันเป็นเรื่องนอกธรรม นอกวินัย แล้วนำมาแลกเปลี่ยนด้วยเงินทอง ก็จัดเข้าในอามิสสทายาท คือรับมรดกหรือสืบทอดทางวัตถุแต่มิได้สืบทอดธรรมแต่ประการใด

นอกจากนี้สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ ยังได้แสดงวิธีปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบของพระสงฆ์โดยยกอริยวงศ์สูตรมาแสดงว่า ภิกษุผู้เดินตามรอยพระอริยะทั้งหลายพึงเป็นผู้สันโดษ คือยินดีในสิ่งที่มีที่ได้ในจีวร อาหารบิณฑบาต เสนาสนะ และเป็นผู้ยินดีในการภาวนาอย่างสม่ำเสมอ

นับว่าอริยวงศ์สูตรนี้ เป็นข้อปฏิบัติของพระสงฆ์ที่ชัดเจน นำมาปฏิบัติได้อย่างตรงไปตรงมาไม่ต้องมีการตีความหรือประยุกต์แต่อย่างใด

สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ได้แสดงธรรมในรายละเอียดทั้งสองประการได้อย่างลึกซึ้งสุขุมคัมภีรภาพ ให้พระภิกษุสงฆ์และพุทธศาสนิกชนได้ฟังอย่างเต็มอิ่ม

เมื่อจบการปาฐกถาธรรมภาคเช้าแล้ว พุทธศาสนิกชนได้ถวายภัตตาหารแก่พระภิกษุสงฆ์ที่มาร่วมงาน สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ฉันภัตตาหารเพลร่วมกับท่านเจ้าอาวาสและพระภิกษุสงฆ์ระดับแกนนำของพระธรรมทายาทและวัดชลประทานรังสฤษฏ์ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี

ภาคบ่ายและภาคค่ำเป็นการสัมมนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ของพระธรรมทายาทจากทั่วประเทศและพระธรรมทูตจากทั่วโลก เป็นการสัมมนาที่รับสาระประโยชน์จากประสบการณ์มากมาย จากการฟังสัมมนาครั้งนี้ทำให้มั่นใจได้ว่า งานอบรมพระธรรมทายาทที่ต้องพักไปเป็นเวลาหลายปีจะได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาด้วยความเข้มแข็งอีกครั้งหนึ่ง ด้วยความร่วมมือ ร่วมแรง และร่วมใจของพระธรรมทายาทที่กระจายตัวอยู่ทั่วประเทศ

การฟื้นฟูโครงการธรรมทายาทขึ้นมานับเป็นเรื่องของพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา และอาจริยบูชาอย่างครบถ้วน

วันที่ 11 พฤษภาคม 2558 อันเป็นวันชาตกาลครบ 104 ปี ได้เริ่มสักการะรูปของหลวงพ่อปัญญานันทะที่จัดไว้ที่ลานไผ่เสร็จแล้วฟังปาฐกถาธรรมพิเศษจากพระปัญญานันทมุนี เจ้าอาวาสวัดชลประทานรังสฤษฏ์ รูปปัจจุบัน อาตมาได้ตั้งโต๊ะแจกหนังสือธรรมะทูโกแก่ผู้มาร่วมงานได้ติดมือกลับบ้านไปทุกคน

ภาคบ่ายมีการอภิปรายเรื่อง ตามรอยปณิธานหลวงพ่อปัญญานันทะ จากพระธรรมทายาท ดำเนินการอภิปรายโดย ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ และพระมหาทวีป กตปุญฺโญ ใช้เวลาอภิปราย 3 ชั่วโมงกว่า กว่าจะจบและอำลาจากกันเวลาล่วงเลยไปถึง 17.00 น.

นับเป็นการจัดงานวันปัญญานันทะที่ประสบความสำเร็จทั้งในแง่การฟื้นฟูโครงการพระธรรมทายาท เนื้อหาสารธรรมที่ได้รับและที่สำคัญที่สุดคือศิษยานุศิษย์ของหลวงพ่อปัญญานันทะที่กระจายตัวกันไปปฏิบัติศาสนกิจในที่ต่างๆได้กลับมาร่วมงานอย่างพร้อมเพรียงกัน บรรลุจุดประสงค์แห่งการจัดงานวันปัญญานันทะทุกประการ

อาตมาเดินทางกลับประเทศอเมริกาด้วยความรู้สึกอิ่มเอิบตื้นตันที่ได้ร่วมกันรังสรรค์พุทธธรรมให้ขับเคลื่อนไปด้วยความสว่างไสวดังที่ได้เคยร่วมงานกันในอดีตที่มีหลวงพ่อปัญญานันทะยังมีชีวิตอยู่ทุกประการ ขอแบ่งบุญกุศลครั้งนี้ให่แก่ท่านสาธุชนทั้งหลายได้รับกัน มีแต่ความสว่างไสวในธรรมและเป็นสุขทุกท่านถ้วนหน้าเทอญ

วันที่ 19 พฤษภาคม 2558

วัดพุทธปัญญา เมืองโพโมน่า รัฐแคลิร์เนีย

ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ

เจ้าอาวาสวัดพุทธปัญญา, วัดพุทธธรรมและวัดลอยฟ้า

www.buddhapanya.org & www.skytemple.org

คืนทรมาน

หลังจากที่อาตมารับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพุทธธรรมแล้ว ได้ปรึกษาหารือกับพระธรรมทูตที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่วัดพุทธธรรมและคณะกรรมการวัดพุทธธรรมว่า จะได้จัดงานรำลึกถึงคุณูปการะของหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะที่มีต่อพระพุทธศาสนาในประเทศไทยและทั่วโลก

ทั้งพระธรรมทูตและชาววัดพุทธธรรมมีความพร้อมใจที่จะจัดงานรำลึกถึงหลวงพ่อทั้งสองด้วยความยินดียิ่ง จึงได้นัดหมายว่า วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม 2558 เป็นวันที่เหมาะสมและสะดวกแก่ชาววัดพุทธธรรมที่จะมาร่วมงาน แม้ว่าวันดังกล่าวจะห่างจากวันเกิดของหลวงพ่อพุทธทาสถึงสามวันก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ถือว่าหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดเดือนพฤษภาคมเหมือนกันคือ หลวงพ่อพุทธทาสเกิดวันที่ 27 พฤษภาคม 2449 และหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดวันที่ 11 พฤษภาคม 2454

นับเป็นนิมิตหมายอันดีที่ทั้งหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะเกิดในเดือนเดียวกันกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคือเดือน หก หรือเดือนพฤษภาคม ท่านทั้งสองได้มอบกายถวายชีวิตรับใช้พระพุทธเจ้าตั้งแต่เบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์จนวาระสุดท้ายขอ งชีวิต เป็นที่น่าสักการะบูชาชื่นชมยิ่งนัก

เมื่อชาววัดพุทธธรรมได้ตกลงนัดหมายวันเวลาที่จะจัดงานกันแล้ว อาตมาจำเป็นต้องเดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจที่ได้จัดตารางไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วที่ประเทศแคนาดาและที่ประเทศไทย จึงต้องอำลาพระธรรมทูตและชาววัดพุทธธรรมเดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจตามตารางที่จัดไว้แล้ว

ครั้นปฏิบัติศาสนกิจตามสถานที่ต่างๆ สิ้นสุดลงแล้ว วันที่ 20 พฤษภาคม 2558 เวลา 18.00 น. คุณโยมจุไร และคุณโยมวาสนา เป็นอาสาสมัครขับรถมาส่งที่สนามบินออนตาริโอ เพื่อเดินทางไปสนามบินนานาชาติชิคาโก้ จึงขอขอบคุณอุบาสิกาชาววัดพุทธปัญญาทั้งสองท่านไว้ ณ โอกาสนี้

เนื่องจากต้องตรากตรำบำเพ็ญศาสนกิจติดต่อกันหลายวันได้พักผ่อนน้อย เมื่อกลับจากเมืองไทยแล้วยังมีศาสนกิจทันทีติดต่อกันสองวันเต็ม จึงมีอาการไข้หวัดปรากฏขึ้นในเวลาต่อมา

ทุกครั้งเมื่อเป็นไข้มักจะใช้ธรรมชาติบำบัด เข้าใจอาการป่วยไข้ตามความเป็นจริงว่า เกิดขึ้นในเบื้องต้น แปรปรวนในท่ามกลางและดับไปในที่สุด ดื่มน้ำอุ่นผสมน้ำมะนาว อมขิงสด พักผ่อน รับประทานยา night and day quail เพื่อช่วยให้ร่างกายพักผ่อนสองวันสองคืน ร่างกายรู้สึกถูกโจมตีด้วยพิษไข้จนอ่อนเพลีย อาการหวัดยังไม่ดีขึ้นเวลาเดินไกลๆจะหอบหืดเหนื่อยง่ายๆๆ เคยเดินครั้งละสี่ห้าไมล์ต่อเนื่องได้สบายๆ แต่ตอนนี้เดินไปห้องน้ำยังเหนื่อยหอบหืด ต้องหยุดระหว่างทาง นับว่าร่างกายอ่อนเพลียมาก

คิดว่าไม่มีอะไรน่ากังวลมาก จึงตัดสินใจเดินทางตามตั๋วที่จองไว้ แต่พอเข้าสนามบินขึ้นบันไดเลื่อนยังรู้สึกเหนื่อยหอบ เนื่องจากเวลายังมีพอเพียง จึงเริ่มเดินไปยังประตูรอขึ้นเครื่องบินด้วยการเจริญสติ เดินแบบช้าๆ ถ้าเดินเร็วจะเหนื่อยหอบมาก เมื่อถึงที่นั่งก็นั่งเจริญอานาปานสติ วางสติไว้ที่ลมหายใจ อาการหอบไม่บรรเทาลงง่ายๆ หายใจลำบากมาก แต่พยายามผ่อนคลายด้วยระบบอานาปานสติ ดูลมหายใจที่หยาบเนื่องจากเหนื่อยหอบ ความพองยุบของท้องปรากฏชัดมาก คิดว่า เวลานี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะเจริญอานาปานสติ และเจริญสติปัฏฐานข้อเวทนานุปัสสนาที่ตามเห็นชัดทั้งภายในและภายนอก

เมื่อลมหายใจหยาบที่ก่อทุกขเวทนาเบาบางลง ลมหายใจละเอียดขึ้นตามลำดับ สุขเวทนาจากการหายใจสะดวกก็ตามมา อาการเหนื่อยหอบผ่านไปผ่านมาอย่างนี้หลายครั้งก็เป็นโอกาสเห็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา ชัดเจน นามรูป เป็นอนิจจัง ทุกขังและอนัตตาจริงๆ เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปจริงๆ

อาการป่วยที่กำลังเผชิญอยู่นี้หนักมิใช่น้อยในรอบยี่สิบกว่าปี กล่าวคือเคยเป็นแบบนี้แต่หายไปนานร่วมยี่สิบกว่าปีแล้ว

อาการป่วยหนักแบบนี้ เตือนสติว่า ความตายก็อยู่ใกล้ๆ นี่เอง เพราะการหายใจที่ไม่สะดวกแบบนี้ หากดำเนินต่อไปจนหายใจไม่ไหวหรือไม่ทันก็อาจจะหยุดหายใจลงอย่างง่ายดายและความตายก็จะมาเยือนได้ในทันทีทันใด ทำให้ประจักษ์ขึ้นมาได้ว่า ความตายอยู่แค่ปลายจมูก ควรตั้งอยู่ในความไม่ประมาทและเตรียมตัวตายให้พร้อม

นั่งตามดู ตามรู้ลมหายใจอยู่เช่นนั้นไม่นาน ทางสายการบินก็ประกาศว่า เครื่องบินจะออกช้ากว่าเวลาที่กำหนดหนึ่งชั่วโมง รอต่อไปเรื่อยๆ เมื่อเที่ยวบินหนึ่งช้า เที่ยวต่อมาก็ช้าตามๆ กันมา เที่ยวบินที่อาตมาจะบินไปซานฟรานซิสโกเพื่อต่อไปชิคาโก้กว่าจะขึ้นบินได้สี่ทุ่มกว่า แล้วเครื่องบินลงจอดท่าอากศยานซานฟรานซิสโก ห้าทุ่มยี่สิบกว่านาที ขณะที่เที่ยวบินที่จะต่อไปชิคาโก้ออกไปแล้วตั้งแต่เวลา ห้าทุ่มสิบเอ็ดนาที

เมื่อเดินจากประตูเครื่องบินไปตามช่องสู่ประตูอาคารผู้โดยสารกว่าจะถึงเล่นเอาเหนื่อยหอบแทบแย่อีก จึงแจ้งเจ้าหน้าที่ว่า หนึ่งฉันขอรถเข็น สองขอให้ช่วยประสาน

งานเที่ยวบินเที่ยวต่อไปที่จะไปชิคาโก้ให้ด้วย เพราะเครื่องบินช้ามาจากออนตาริโอ้จนเที่ยวบินที่จะต่อไปชิคาโก้ออกไปก่อนหน้านี้แล้ว

เจ้าหน้าที่สายการบิน united ใจดีมาก เริ่มหารถเข็นมาเข็นไปยังประตูที่เครื่องบินกำลังจะออกไปชิคาโก้ แต่ติดต่อแล้วผลออกมาบอกว่าที่นั่งเต็มหมดทุกที่นั่ง เจ้าหน้าที่คนนนั้นยังมีน้ำใจบอกว่าให้ไปติดต่อที่ ช่อง customer service

เจ้าหน้าที่เข็นรถใจดี ไม่หงุดหงิดงุ่นง่าน รีบเข็นรถไปยังช่องนั้นทันที เข้าไปช่องแรก เจ้าหน้าที่เวียตนามบอกว่าเสียใจนะฉันหมดเวลาทำงานแล้ว พร้อมปิดช่องบริการทันที แล้วเดินออกไปอย่างไม่ใยดี เขาเข็นรถต่อไปอีก รอบนี้เจอหญิงชาวอาฟริกันอเมริกันใจดี เธอเห็นอาการหอบเหนื่อยของอาตมาแล้ว ถามว่า โอเคไหม อาตมาทำสีหน้าปกติ บอกว่า โอเค

เธอรับ boarding pass เที่ยวบินที่บินไปแล้วตรวจสอบแล้วบอกว่า อีกสามสิบนาทีจากนี้มีเที่ยวหนึ่งที่ประตูเจ็ดสิบห้า ถ้ามีที่ว่างจะได้ไป แต่อีกเที่ยวหนึ่งจะออกเวลา 6 โมงเช้า เที่ยวนี้ได้ไปแน่นอน ลองไป standby ไว้ก่อนดูซิ

พนักงานเข็นรถ มุ่งหน้าไปยังประตู 75 ซึ่งอยู่ไกลจากจุดนั้นมาก เขาแข็งแรงจริงๆเมื่อไปถึงเคาน์เตอร์จัดตั๋ว standby มีคนรออยู่หลายคน พนักงานรถเข็นเดินไปเข้าไกล้ๆ แล้วเรียกชื่อคนขายตั๋ว เธอตกใจหันไปด่าหยอกล้อกันว่า อีตาบ้า ทำฉันตกใจหมดแกจะไปตายที่ไหนวะ

เจ้าหน้าที่เข็นรถยิ้มให้เธอๆ ก็ยิ้มให้เขา ทั้งสองประสานตากันแล้วตอบว่า พระของฉันไข้ขึ้นสูงมาก พลาดเที่ยวบินไปเที่ยวหนึ่งแล้ว ฉันไม่อยากให้นั่งรอตรงนี้จนสว่าง พอมีที่นั่งให้สักที่ไหมอยากส่งท่านขึ้นเครื่องบินคืนนี้เลย

พอเขาพูดจบเธอขอ boarding pass แล้วเปลี่ยนตั๋วให้ทันที เธอขึ้นเสียงแหลมกะเขาว่า โอ๋เข้ ได้แล้ว เข็นท่านเข้าไปที่ประตูเครื่องบินเลยนะ

อาตมากล่าวคำขอบใจและประทับใจเธออย่างมากท่ามกลางความทุกข์ทรมานและความสื้นหวัง ยังมีเทพบุตรเทพธิดาบนดินที่ทำงานหนักมาช่วยนำพาให้ผ่านเวลาที่ยากลำบากนั้นไปได้ด้วยความสะดวกปลอดภัย

เมื่อคนเข็นรถส่งถึงประตูเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว จึงถามเขาว่า ถ้าฉันจะให้รางวัลคุณบ้างจะผิดกฎหมายไหม เขาหัวเราะแล้วบอกว่าไม่ผิดใดๆ ครับท่าน จึงให้ทิปเขาไปตามสมควรแก่ความดีที่เขาทำไปด้วยความสนุกสนานรื่นเริงว่องไวเพื่อให้งานสำฤทธิ์ผล

เมื่อเครื่องบินขึ้นแล้ว อาตมาได้ที่นั่งด้านหลังใกล้ห้องน้ำนับว่าเป็นเรื่องดี เพราะจะได้เข้าห้องน้ำง่าย การเดินจากประตูหน้าไปถึงที่นั่งก็ยังเหนื่อยหอบอยู่ไม่น้อย จึงต้องค่อยๆ เดินแบบเจริญสติ

เมื่อนั่งลงแล้วเจริญสติต่อจากที่เดินมา ลมหายใจหยาบก็ค่อยผ่อนคลายลง กลายเป็นละเอียดเปลี่ยนทุกขเวทนาเป็นสุขเวทนา คือทนง่ายกว่าเดิมที่ทนยากลำบาก

นี่ก็เป็นการ เห็นเวทนาในเวทนาอย่างชัดเจน

ต่อมาอาการปวดท้องเริ่มทวีความรุนแรงจากด้านซ้ายไปทางขวาจากด้านขวาไปทางหลัง เป็นทุกขเวทนาใหม่ที่เกิดขึ้นหลังจากลมหายใจค่อยละเอียดลง เมื่อเจอพายุลูกใหม่แบบนี้ ไม่มีอะไรดีไปกว่ากำหนดเวทนาตรงเข้าไป ดูเข้าไปยังเวทนานั้นว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์และเป็นอนัตตา วนเวียนไปมาจนการกำหนดกับความเจ็บมองเห็นคุ้นเคยกันว่าไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตนเป็นเราเป็นเขา มีเพียงคลื่นมายาแห่งรูปนามที่ทำปฏิกิริยาต่อกัน

พนักงานบริการผ่านมาถามว่าจะรับอะไรดี พิจารณาแล้วตัดสินใจด่วน แล้วตอบไปว่า ขอนมสดสักแก้ว เพราะอาจจะทำให้ขับลมที่กำลังเสียดแทงซ้ายขวา หน้าหลังและความเจ็บที่กำลังเผชิญได้ผ่อนคลายหายไป

พอดื่มนมลงไปอาการปวดท้องกลับแรงขึ้นมาแล้วค่อยๆ บรรเทาลง แต่ยังไม่หายสนิทแต่รู้สึกว่าดีขึ้น ดื่มนมเสร็จกำหนดลงไปอีกตรงจุดที่ปวดตรงๆไม่ต้องบริกรรมว่าปวดหนอๆ ดังอาจารย์วิปัสสนากัมมัฏฐานสอนกันมา เพราะมันปวดอย่างหนักจนสัมผัสได้รู้ได้ด้วยกายและใจเต็มๆ ไม่ต้องส่งใจไปไหนเลย

นั่งกำหนดจนลืมตัวหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบ มาตื่นเมื่อเจ้าหน้าที่ประกาศว่า ขณะนี้ให้เปิดหน้าต่างทุกบานแล้วปรับเก้าอี้ที่นั่งให้ตรงเตรียมตัวร่อนลงสนามบินนานาชาติชิคาโก้โอแฮ

เครื่องบินจอดสนิทแล้วผู้โดยสารทะยอยลง มีสติกำหนดรู้ว่าต้องเดินช้าๆ ไม่ต้องเรียกรถเข็นแต่อย่างใด ค่อยๆ เดินไปรับกระเป๋าที่จุดรับที่ 9

ใกล้ๆ จุดรับกระเป๋าหนังสือธรรมะ มีร้านกาแฟและอาหารเช้าขายจึงรับเพียงกาแฟแก้วหนึ่งนั่งดื่มรอคุณฉลาดมารับไปวัดพุทธธรรม

พอดื่มกาแฟหมดแก้วครู่หนึ่ง เข้าห้องน้ำมีลมลงเบื้องต่ำออกมาเป็นจำนวนมากเสร็จกิจแล้วเดินออกมารอคุณโยมฉลาดต่อ อาการปวดท้องหายเป็นปลิดทิ้ง ท้องปกติ อาการหอบหืดบรรเทาลงเกือบจะสนิท

คุณโยมฉลาดมารับไปฉันอาหารเช้าที่ร้านแดนนี่เป็นไข่เจียวใส่ผักนานาชนิด เสร็จแล้วก็เข้าวัดพุทธธรรม มีอาการหอบเหลืออยู่บ้างจึงดื่มน้ำอุ่นผสมมะนาว เข้าที่พักเก็บจีวรบริขารที่จำเป็น เมื่อถึงเวลาอาหารเพลจึงมาฉันเพลร่วมกับพระธรรมทูตวัดพุทธธรรม สนทนากับอุบาสกอุบาสิกาที่มาเลี้ยงอาหารเพลแล้ว ขอตัวไปพักผ่อน ก่อนจะนอนพักผ่อนฉันายา day quail ชนิดน้ำเข้าไปแล้วหลับจนถึงตอนเย็น อาการหอบหืดยังมีบ้างจึงดื่มน้ำส้มคั้นผสมโซดาเพื่อขับไล่ลมแล้ว ฉัน night quail หลับลึกจนถึงตีสี่ ตื่นขึ้นมานั่งฟังพระปาฏิโมกข์จนสว่าง ลุกขึ้นลองดินดูอาการเหนื่อยยังมี แต่หอบหืดหายไป มีแนวโน้มว่า เมื่อได้ฉันอาหารผักเบาๆ ฉันยาและพักผ่อนเพียงพอไปสักสามสี่วันร่างกายก็คงจะกลับสู่ภาวะปกติ

การป่วยไข้และอุปสรรคในการเดินทางมาปฏิบัติหน้าที่เจ้าอาวาสวัดพุทธธรรมครั้งนี้ หากมองแบบไสยศาสตร์น่าจะเป็นนิมิตหมายที่บ่งชี้ถึงความไม่ราบรื่นในการทำหน้าที่หรือไม่ ก็คิดกันไปได้ แต่หากมองจากพุทธทรรศน์ย่อมบ่งชี้ว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะลำบาก ติดขัดหรือสะดวก ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยตามกฎแห่งอิทัปปัจจยตา เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ก็มี เมื่อสิ่งนี้ไม่มีสิ่งนี้ก็ไม่มี ทุกประการ

วันอังคารที่ 26 พฤษภาคม 2558

เวลา 16.37 น.

วัดพุทธธรรม เมืองวิลโลบรูค รัฐอิลลินอยส์

ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ

เจ้าอาวาสวัดพุทธปัญญา, วัดพุทธธรรมและวัดลอยฟ้า

www.buddhapanya.org & www.skytemple.org

เผยแผ่พุทธธรรมที่วัดพุทธธรรม

อาตมาเริ่มปฏิบัติหน้าที่เจ้าอาวาสวัดพุทธธรรม เมืองวิลโลบรูค รัฐอิลลินอยส์ เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 2558     เนื่องจากถูกพิษไข้หวัดเล่นงานหนักไปจากรัฐเคลิฟอร์เนียจึงต้องพักรักษาตัวอยู่สามวันเต็ม

ระหว่างนี้ก็ได้ให้คำปรึกษาพระสงฆ์ที่อยู่ด้วย 2 รูป คือพระมหาฐปกรณ์ โฆสธมฺโม และพระครูสมุห์ธรรมวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน เกี่ยวกับเรื่องการจัดงานรำลึกถึงคุณูปการะ ของ หลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะในวันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม 2558 ซึ่งท่านทั้งสองและชาววัดพุทธธรรมได้ช่วยกันคนละไม้ละมือ จนการเตรียมงานทั้งด้านการประชาสัมพันธ์ อาคารสถานที่ อันเป็นหัวใจสำคัญของการจัดงานสำเร็จลงด้วยความเรียบร้อย

เช้าวันอา

ทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม 2558 พุทธศาสนิกชนทะยอยกันมาร่วมงานมากหน้าหลายตา คณะกรรมการทำหน้าที่รับแขกกันด้วยไมตรี ยินดีต้อนรับผู้มาร่วมกิจกรรมทุกคน เมื่อถึงเวลาที่กำหนดไว้ 10.30 น. เริ่มทำวัตรสวดมนต์แปล กรวดน้ำ แผ่เมตตา กล่าวคำถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ ทำบุญตักบาตร ถวายภัตตาหารเพล และรับประทานอาหารร่วมกัน

บรรยากาศในการรับประทานอาหารอบอวลไปด้วยมิตรภาพ ชาววัดพุทธธรรมหลายคนที่มีภาระธุระหายหน้าหายตาไปจากวัดได้ถือโอกาสนี้มาร่วมงานแห่งการรำลึกถึงคุณูปการะของหลวงพ่อผู้เป็นนักปราชญ์ที่มีต่อพุทธศาสนิกชนชาวไทยและชาวโลก  อีกครั้งหนึ่ง

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เวลา 13.00 น. การอภิปรายธรรมภาคบ่ายเรื่อง คุณูปการะของหลวงพ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะที่มีต่อชาวไทยและชาวโลก เริ่มด้วย คุณหมอชูศักดิ์  ลัดพลี จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัย กล่าวคำบูชาพระรัตนตรัย พุทธศาสนิกชนชาววัดพุทธธรรมร่วมกันวางดอกไม้หน้าภาพและกราบแสดงความเคารพรำลึกถึงคุณูปการะ ในขณะนั้น คุณสันทนา ทองใหญ่ได้ขับเสภา ตั้งแต่เริ่มต้นจนเสร็จการวางดอกไม้

พุทธศาสนิกชนกลับมานั่งพร้อมกันที่นั่งเดิม พระมหาฐปกรณ์ โฆสธมฺโม อ่านประวัติของหลวงพ่อพุทธทาส พระครูสมุห์ธรรมวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน อ่านประวัติหลวงพ่อปัญญานันทะ ทั้งสองท่านอ่านประวัติจบแล้ว ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ แสดงปาฐกถาธรรมเรื่องคุณูปการะที่หลวง พ่อพุทธทาสและหลวงพ่อปัญญานันทะมีต่อชาวพุทธและชาวโลกโดยนำเอาปณิธานสามประการของหลวงพ่อพุทธทาสเป็นแนวทางสำคัญในการปาฐกถา

ปณิธานสามประการคือ

1. เข้าถึงหัวใจศาสนาของตนของตน
2. ให้ความร่วมมือกันระหว่างศาสนา
3. นำตนออกมาเสียจากอำนาจของวัตถุนิยม

ส่วนคณูปการะของหลวงพ่อปัญญานันทะ ก็บรรยายตามแนวทางแห่งหลักใจของท่าน 5 ประการคือ

1. ร่างกายชีวิตของข้าพเจ้าเป็นของพระรัตนตรัย ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระรัตนตรัยอย่างสมบูรณ์
2. ความมุ่งหมายของข้าพเจ้าอยู่ที่การประกาศคำสอนที่แท้ของพุทธศาสนา ข้าพเจ้าจึงกล้าประกาศความจริง ทุกกาลเทศะ
3. ข้าพเจ้าจักต้องสู้ทุกวิถีทาง เพื่อทำลายสิ่งเหลวไหลในพุทธศาสนา นำความเข้าใจถูกต้องมาให้แก่ชาวพุทธ
4. ข้าพเจ้าไม่ต้องการอะไรเป็นส่วนตัว นอกจากปัจจัยสี่พอเลี้ยงอัตภาพเท่านั้น ผลประโยชน์อันใดที่เกิดจากงานข้าพเจ้า สิ่งนั้นเป็นของงานที่เป็นส่วนรวมต่อไป
5. ข้าพเจ้าถือว่าคนประพฤติชอบตามหลักธรรมเป็นเพื่อนของข้าพเจ้านอกจากนี้ไม่ใช่

ใช้เวลาบรรยายธรรมร่วมสองชั่วโมงท่ามกลางพุทธศาสนิกชนที่ตั้งใจฟังธรรมด้วย ความสนใจ มีความรื่นเริงบันเทิงในธรรมยิ่งนัก เมื่อจบการปาฐกถาธรรมแล้วอุบาสิกาท่านหนึ่งมาแสดงความรู้สึกต่อการฟังธรรมครั้งนี้ว่า ในชีวิตไม่เคยได้ฟังธรรมยาวนานอย่างนี้มาก่อน คิดว่าถ้าฟังนานต้องเฝ้าเทวดาบนฟ้าแน่นอน พูดง่ายๆ ว่าหลับ แต่ฟังไปเพลินๆ ก็จบจนได้ ภูมิใจมากๆ ๆ ปลื้มมากๆ คงได้บุญมากนะ

อาตมาเลยตอบว่า แค่มานั่งฟังธรรมก็ขอบคุณยิ่งแล้ว แต่ฟังแล้วยังบูชาธรรมด้วยลูกยอก็ต้องรับไว้ด้วยความอนุโมทนายิ่งแล้ว

จบรายการธรรมะแล้วทุกคนกลับบ้านด้วยความอิ่มบุญพร้อมกับสัญญาว่าจะมาพบกันใหม่ในวันอาทิตย์ที่ 31 พฤษภาคม 2558 อันเป็นวันวิสาขบูชาน้อมรำลึกถึงวันประสูติ ตรัสรู้และปรินิพพานขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

สัปดาห์หนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเพราะเป็นสัปดาห์แห่งการเตรียมงานวันวิสาขบูชา แม้พระสงฆ์จะมีจำนวนน้อย พุทธบริษัทที่อาสามาเตรียมงานก็มีไม่มาก แต่ท่านที่มีจิตอาสาจริงๆ แม้มีงานรัดตัวทุกวันก็ปลีกตัวมาช่วยงานวันละเล็กวันละน้อยจนงานเสร็จเรียบร้อยด้วยดี

วันอาทิตย์ที่ 31 พฤษภาคม 2558 พุทธศาสนิกชนเริ่มทะยอยเดินทางเข้ามาวัดไม่ขาดสาย หลายๆ ท่านบอกว่าห่างหายจากวัดไปหลายปี วันนี้ดีใจที่กลับมาอีกครั้ง แล้วคราวหน้าจะมาเรื่อยๆ ถ้ามีเวลา      จึงขอบคุณที่ท่านคิดถึงวัดแล้วพากันมาทำบุญที่วัดในวันสำคัญเช่นนี้ ขอให้ถือเสียว่ามาเพื่อร่วมกันบูชาพระพุทธเจ้าด้วยกัน

อาตมารับแขกทักทายเกือบทุกท่านที่เดินทางมาร่วมงาน เมื่อใกล้เวลาทำวัตรสวดมนต์แปลซึ่งจะเริ่มเมื่อเวลาประมาณ 10.00 น.     วันนี้เริ่มเร็วหน่อยเพราะตามปกติธรรมดาจะเริ่มเวลา 10.30 น. เพื่อจะได้มีเวลาทำกิจกรรมหลายๆ อย่างในช่วงเช้าที่มีเวลาแสนจำกัด

เมื่อเดินเข้ามาที่พระอุโบสถวัดพุทธธรรม พบว่าที่นั่งในพระอุโบสถเต็มเกือบจะทุก ที่นั่ง ญาติโยมที่เห็นพระสงฆ์เดินผ่านต่างพากันยกมือไหว้ทักทายอย่างเป็นกันเอง แต่จริงๆ ก็เป็นกันเองเพราะเราทั้งหลายล้วนเป็นญาติธรรมด้วยกันทั้งนั้น

การทำวัตรเช้าวันนี้ให้ความรู้สึกอบอุ่นกว่าทุกๆ วัน เพราะตามปกติทำวัตรเช้ากันสามรูปเพราะวัดมีพระภิกษุสงฆ์แค่สามรูป แต่วันนี้มีอุบาสกอุบาสิกามาร่วมสวดมนต์ประสานเสียงกันเป็นจำนวน100 กว่าคน  ใครได้ยินแล้วล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไพเราะจับใจ

สวดมนต์ทำวัตรเช้าเสร็จแล้ว อุบาสกและอุบาสิกาอาราธนาศีล 5 อาตมาทำหน้าที่ กล่าวนำอุบาสกและอุบาสิกาสมาทานศีล     จบแล้วอุบาสกอุบาสิกาพากันอาราธนาธรรม อาตมาแสดงธรรมสิบนาที เรื่องธรามะสำคัญของเจ้าชายสิทธัตถะที่จะนำมาปฏิบัติได้ คือท่านอยู่ใกล้ใคร คนนั้นก็เย็นอกเย็นใจได้เพราะท่านมีแต่ความเมตตากรุณาหาประมาณมิได้

แสดงธรรมจบแล้ว เป็นพิธีมอบตราตั้งและพัดยศพระครูสมุห์ธรรมวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน ฐานานุกรมของพระราชธรรมเวที จากวัดราชโอรสารามวรวิหาร กรุงเทพมหานคร โดยพระราชธรรมเวทีเป็นผู้มอบให้ด้วยตัวท่านเอง

เสร็จพิธีแล้วท่านได้ให้โอวาทเรื่องความรู้รักสามัคคีเป็นวิถีแห่งความเจริญของวัดวาอารามและสังคม รวมถึงประเทศชาติบ้านเมือง

ต่อมาพุทธศาสนิกชนจึงพากันกล่าวคำถวายภัตตาหารแก่พระสงฆ์ เมื่อเสร็จแล้วจึงกราวดน้ำรับพร อาตมานำพุทธศาสนิกชนกล่าวคำบูชาดอกไม้ธูปเทียน จบแล้วจึงพากัน เดินออกมาจากพระอุโบสถมุ่งสู่ห้องอเนกประสงค์เพื่อเวียนเทียนร่วมกัน โดยมีอาตมาเป็นต้นเสียงสวดอิติปิโสหลายจบ เสียงการสรรเสริญพระคุณของพระพุทธเจ้าดังก้องได้ยินไปไกลเป็นเสียงที่ไพเราะจับใจเยือกเย็น

การเวียนเทียนรอบองค์พระปฏิมาในห้องโถงใหญ่ผ่านไปด้วยความเรียบร้อยสวยงาม ได้เห็นแล้วรู้สึกชุ่มชื่นในหัวใจจริงๆ

จากนั้นพระสงฆ์ออกรับอาหารบิณฑบาตแล้วฉันภัตตาหารเพล โดยที่ผู้ร่วมงาน ได้รับประทานอาหารไปพร้อมๆ กันอย่างมีความสุข แบ่งปันอาหารที่นำมาจากบ้านให้แก่กันและกันเป็นการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  แม้แต่การสนทนาด้วยภาษาประจำถิ่นของแต่ละท่านก็คือการแสดงทางวัฒนธรรมเช่นกัน

รับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว จึงพากันช่วยงานเก็บกวาดจัดโต๊ะเก้าอี้ให้อยู่เป็นที่เป็นทาง เป็นบุญที่เรียกว่าเวยยาวัจจมัย แปลว่าบุญสำเร็จด้วยความขวนขวายในการช่วยเหลือ เข้ากับคติว่า ร่วมมือ ร่วมแรงและร่วมใจ

เวลาบ่ายโมงพุทธศาสนิกชนพร้อมเพรียงกันที่พระอุโบสถเพื่อร่วมกันฟังอภิปรายเรื่องพุทธสดุดี ซึ่งแปลว่า การสดุดีหรือยกย่องสรรเสริญพระพุทธเจ้า โดยมีแนวคิดหลักว่าพระสงฆ์รูปใดประทับใจพระพุทธเจ้าในส่วนใดบ้างก็อภิปรายเรื่องนั้นจากใจ

เริ่มต้นที่พระราชธรรมเวที ท่านมีความประทับใจพระพุทธเจ้าในพระวิริยะบารมีกล่าวคือ พระพุทธเจ้าได้เริ่มตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าตั้งแต่สมัยที่เป็นสุเมธดาบสได้ตั้งความปรารถนาต่อหน้าพระพักตร์พระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า ทีปังกร จากวันนั้นจนถึงวันที่ตรัสรู้ใช้เวลาถึงสี่อสงไขย กำไรแสนกัปป์ นับว่าต้องทรงมีความเพียรพยายามอย่างต่อเนื่อง ทุกชาติที่เกิดมาตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าต่อไป เพราะเหตุที่พระองค์มีความพากเพียรมากมายเช่นนี้ จึงได้รับการขนานพระนามว่า พระมหาวีโร

พระมหาฐปกรณ์ได้อภิปรายเป็นท่านต่อมาโดยท่านเปิดการอภิปรายว่า วันนี้ทุกคนยิ้มแล้วหรือยัง เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากที่ประชุมได้เป็นอย่างดี นับเป็นการคืนความสุขให้แก่ประชาชนอย่างฉับพลันทันด่วนก็ว่าได้ ต่อจากนั้นท่านประทับใจพระพุทธเจ้าที่ได้นำเอาหลักอริยสัจสี่มาสอนเพราะสอนเรื่องความไม่มีทุกข์ เมื่อทุกข์เกิดอย่ามองข้ามต้องกำหนดรู้ ทุกข์ทั้งหลายเกิดมาแต่เหตุ เมื่อเหตุแห่งทุกข์ไม่เกิด ทุกข์ก็ไม่เกิด การทำความระมัดระวัง สำรวมอิทรีย์ขณะที่มีผัสสะมิให้เกิดเวทนาเรียกว่า มรรค ก็ทางแห่งความดับทุกข์ เมื่อปฏิบัติมรรคถูกต้องตลอดเวลาก็ไม่มีทุกข์เกิด คือนิโรธ นั่นเอง ท่านจึงบอกว่าท่านรักพระพุทธเจ้าเพราะท่านชี้ทางดับเพลิงกิเลสและเพลิงทุกข์ให้เราอย่างสิ้นเชิงจนไม่มีทุกข์เหลืออีกพระพุทธเจ้าเป็นจึงเป็นผู้นำโชคสู่มวลมนุษย์เพราะไม่มีโชคใดที่ยิ่งใหญ่ไปกว่า การเข้าใจธรรม การเข้าถึงธรรม การรู้แจ้งในธรรมจนไม่มีทุกข์

พระครูสมุห์ธรรมวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน ได้แปลพระพุทธคุณให้ญาติโยมได้ฟังว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้เสด็จไปดีแล้ว เป็นผู้รู้แจ้งโลก เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์

พระคุณเหล่านี้ล้วนเป็นที่น่าประทับใจยิ่งและสามารถนำมาเป็นแนวทางแห่งการดำเนินชีวิตได้

ส่วนอาตมาสรุปเป็นคนสุดท้ายมีความประทับใจพระพุทธเจ้าในพระมหากรุณาธิคุณ พระวิสุทธิคุณ และพระปัญญาคุณ ของพระพุทธเจ้ายิ่งนัก แต่ที่รู้สึกว่าประทับใจพิเศษจริงๆ คือพระมหากรุณาธิคุณที่มีอย่างเต็มเปี่ยมของพระองค์พิจารณาพระพุทธกิจใดที่เป็นไปเพื่อส่งเสริมพระมหากรุณาธิคุณแล้วล้วนประทับใจนัก พระองค์จะตื่นบรรทมเวลาเช้าตรู่ทุกวันแล้วทรงแผ่ข่ายพระญาณออกไปตรวจดูว่า วันนี้ใครมีความทุกข์ที่สุดแล้วพระองค์จะเสด็จไปทันที เส้นทางที่พระองค์เสด็จไปจะทุกข์ยากลำบากเพียงใด ไกลแค่ไหนก็เสด็จไปเพื่อช่วยให้ผู้มีทุกข์ทั้งหลายได้พ้นจากทุกข์สิ้นเชิงหรือระงับทุกข์ได้ในเบื้องต้นและพัฒนาไปสู่คุณธรรมเบื้องสูงต่อไป

เนื่องจากเวลามีจำกัดแต่อัดแน่นไปด้วยสาระการอภิปรายดำเนินไปจนถึงเวลา 15.10 น.จึงได้ปิดการอภิปรายเรื่อง พุทธสดุดี อันเป็นกิจกรรมหลักของการเฉลิมฉลองงานวิสาขบูชาของวัดพุทธธรรมในปีนี้

เมื่อจบการอภิปรายมีผู้ฟังยังนั่งอยู่เต็มห้องจึงได้เชิญชวนถ่ายภาพหมู่ไว้เป็นที่ระลึก  การที่พุทธศาสนิกชนได้รวมตัวกันทำกิจกรรมเพื่อพระพุทธเจ้าเป็นจำนวนร้อยๆ คนแบบนี้ชี้ให้เห็นว่า ความเจริญของพระพุทธศาสนาของวัดก็ตาม ของชุมชนก็ตาม ของสังคมหรือของโลกจะเกิดขึ้นเมื่อชาวพุทธมารวมตัวกันปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ทางกาย วาจาและใจ อย่างพร้อมเพรียงกันอย่างนี้

เพราะฉะนั้นการที่พระพุทธเจ้าเคยตรัสว่า ความเจริญหรือความเสื่อมของพระพุทธศาสนาขึ้นอยู่กับพุทธบริษัทนั้นเป็นจริง เมื่อไรพุทธบริษัทเปลี่ยนแปลงการทำชั่ว พูดชั่ว และคิดชั่ว ทางกาย วาจา และใจ เป็นการทำความดีทางกาย วาจาและใจ เมื่อนั้นพระพุทธศาสนาเจริญทันที มีการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่ไหน ความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาก็เจริญที่นั่น

หากพวกเราทั้งหลายมีความเห็นตรงกัน มีความเข้าใจตรงกันตามนี้มาร่วมกันรังสรรค์พระพุทธศาสนาให้เจริญอย่างถูกทางเถิด

ขอแสดงความชื่นชมยินดีแสดงความขอบอกขอบใจที่พุทธศาสนิกชนทั้งหลายมาบูชาพระพุทธเจ้าด้วยปฏิบัติบูชาที่กายวาจาและใจ ทั่วทุกถิ่นที่ในโลกนี้      ขอความเจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ประสบความสำเร็จในชีวิตครอบครัวและหน้าที่การงาน ด้วยการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบประกอบด้วยธรรมทุกท่านทุกคนเทอญ

วันที่ 2 มิถุนายน 2558 เวลา 03.10 น.

วัดพุทธธรรม เมืองวิลโลบรูค รัฐอิลลินอยส์

ดร.พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ

เจ้าอาวาสวัดพุทธปัญญา, วัดพุทธธรรมและวัดลอยฟ้า

www.buddhapanya.org & www.skytemple.org